بسیج مدرسه عشق است و مکتب شهیدانی است که بر گلدسته های آن اذان شهادت گفتند و بسیجی دانش آموخته در این مدرسه، عاشقی است که در راه تحقق اهداف والای اسلام و انقلاب جان بر کف دارد و با بالهای عشق تا بیکرانه ها پرواز می کند قلب بسیجی سرشار از عشق است ، بسیج یعنی عشق ، ایثار ، شهادت ، شهامت و...
هفته بسیج بر همه بسیجیان مبارکباد
پای درس مولا
شادی مؤمن به فرمانبرداری از پروردگارش است و اندوه او بر گناه خویش است.
غررالحکم (ج۴ص۱۳۶)
معیار و ملاک آن است که زندگی ، کار ، گفتار ، اعمال و رفتار ما رنگ طاعت و بندگی داشته باشد ، نه رنگ معصیت و گناه . اگر در جهت فرمان حق راه رفتیم و اطاعت امر الهی را بجا آوردیم و مطیع دستورات الهی بودیم باید خوشحال و خورسند باشیم اما اگر خلاف جهت رفتیم و در مقابل دستورات الهی ایستادیم با اوامر حق مخالفت کردیم و در پی خواهشهای نفس خود رفتیم باید اندوهگین شویم . در آخرت چه بسا کسانی که در این دنیا مسرور و خوشحال زندگی کردند باید زانوی غم بغل کرده و اندوهناک و گریان باشند و چه بسیارند کسانی که در این دنیا غمگینانه زندگی کردند اما در آخرت بسیار خورسند و خوشحالند چون آنان دور از طاعتندو بد فرجام و اینان دور از عصیانند و عاقبت بخیر .
پرنده بر شانه های انسان نشست . انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه ی من آشیانه بسازی . پرنده گفت : فرق درختها و آدمها را خوب می دانم ولی گاهی پرنده ها و انسانها را اشتباه می گیرم ! انسان خندید و به نظرش این بزرگترین اشتباه ممکن بود . پرنده گفت : راستی ، چرا پر زدن را کنار گذاشتی ؟ انسان منظور پرنده را نفهمید ، اما باز هم خندید . پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالیست . انسان دیگر نخندید . انگار ته ته خاطراتش ، چیزی را به یاد آورد ، شاید یک آبی دور ، یک اوج دوست داشتنی . پرنده گفت : غیر از تو پرنده های دیگری را هم می شناسم که پر زدن از یادشان رفته . درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است ، اما اگر تمرین نکند فراموشش می شود . پرنده این را گفت و پر زد . انسان رد پرنده را دنبال کرد تا این که چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی این آبی بزرگ بالای سرش آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد .آن وقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت : یادت می آید تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم ؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود اما تو آسمان را ندیدی . راستی عزیزم! بالهایت را کجا گذاشتی ؟ انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد . آن گاه سر در آغوش خدا گذاشت و گریست !!!!!!!!!
ما منتظریم از سفر برگردی
یک روز شبیه رهگذر برگردی
با کاسه ی آب و مجمری از اسپند
ما آمده ایم پشت در برگردی
وقتی سرشب که رفتنت را دیدیم
گفتیم نمی شود سحر، برگردی؟
ما منتظر توایم آقا ، نکند
یک جمعه غروب بیخبر برگردی
من گوشه نشین کوچه ی برگشتم
ای کاش که از همین گذر برگردی
پرواز نمی کنیم از اینجا ، باید
در فصل نبود بال و پر ، برگردی
وقتش نرسیده است ای مرد ظهور
با سیصد و سیزده نفر برگردی ؟
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام ... خود فریبی زیباییه مگه نه...خدایی قشنگ نیست ؟ هر روز دعای فرج می خونی بعد از هر نماز؟ ...چه خوب ! پس باید اونقدر بلبل شده باشی که از وسط ، از آخر ، برعکس با صوت ...بی صوت...همه جوره ، همه فن حریفی بخونی . دیگه چی بلدی؟...
دوباره صبح ، ظهر نه ، غروب شد نیامدی...
واقعا برات مهمه ؟ واقعا برام مهمه ؟...
پس چرا یادمون میره ؟؟؟؟؟؟ "هر یک از شما بجا آورد آنچه را که به سبب آن به محبت ما نزدیک شود" (بحار الانوار ، ج۵۳ص۱۷۶)
اصلا انگار نشنیدیم که" آن کس که خود را صادقانه پیرو امام زمان(عج) می شمارد ، به همان اندازه که ویژگی های او را می شناسد ، در همسو کردن زندگی ، همسان نمودن خلق و خو ، همرنگ ساختن اعمال و رفتار خویش با او وظیفه دارد" بیا قول بدیم از همین حالا ...تمام سعی و تلاشمونو بکنیم اگه تا بحال صدبار قول بستیم و شکستیم بیا دوباره امتحان کنیم ... پس یا علی...
احادیثی از اهل بیت (علیه السلام)
با یکدیگر مذاکره و دیدار داشته باشیدو نقل حدیث کنید که حدیث صیقل دلهاست. پیامبر اکرم (ص)
بهترین عبادت همواره اندیشیدن درباره خدا و قدرت اوست.
امام صادق (علیه السلام)
پوزش و معذرت خواهی دوست را نباید رد کرد ، اگر چه بدانیم عذر او ناموجه است . امام سجاد(علیه السلام)
همواره به تأخیر انداختن کارها باعث سرگردانی است. امام جواد(علیه السلام)
کسی که تجربه ها را حفظ می کند کارهایش درست و دور از خطا انجام می شود . امام علی (علیه السلام)
بیشترین زیرکی ، تقوا و بیشترین نادانی ، گناه و شهوترانی است.
امام حسن مجتبی (علیه السلام)
درمدح مولا علی (علیه السلام)
تا صورت پیوند جهان بود ، علی بود
تا نقش زمین بود و زمان بود ، علی بود
شاهی که ولی بود و وصی بود ، علی بود
سلطان سخا و کرم و جود ، علی بود
هم آدم و شیث و هم الیاس
هم صالح و پیغمبر و داوود ، علی بود
هم موسی و عیسی و هم خضر و هم ایوب
هم یوسف و هم یونس و هم هود، علی بود
مسجود ملائک که شد آدم ، زعلی شد
آدم چو یکی قبله مسجود ، علی بود
هم اول و هم آخر و هم ظاهرو باطن
هم عابد و هم معبد و معبود، علی بود
آن لحمک لحمی بشنو تا بدانی
آن یار که او نقش نبی بود، علی بود
موسی و عصا و ید بیضا و نبوت
در مصر به فرعون که بنمود ، علی بود
چنان که در آفاق نظر کردم و دیدم
از روی یقین در همه موجود، علی بود
آن شاه سرافراز که اندر شب معراج
با احمد مختار یکی بود، علی بود
آن کاشف قرآن که خدا در همه قرآن
کردش صفت عصمت و بستود ، علی بود
(مولوی)
عید غدیر خم عید امامت و ولایت برهمه مؤمنان مبارکباد
از نکته های شگفت انگیز واقعه غدیر - که اعجاب بسیاری از محققان و پژوهش گران تاریخ را برانگیخته همزمانی غدیر با بسیاری از رخ دادهای مهم و سرنوشت ساز در تاریخ بشر است . از بررسی روایات بر می آید که در روز غدیر این رویدادهای بسیار مهم در تاریخ انبیا رخ داده است :
۱- در چنین روزی بود که خداوند متعال توبه حضرت آدم (علیه السلام) را پذیرفت.
۲- در این روز خداوند حضرت ابراهیم (علیه السلام) را از آتش نجات داد.
۳- در این روز حضرت سلیمان (علیه السلام) از مردم بر جانشینی " آصف بن برخیا" گواه گرفت.
۴- در چنین روز بود که حضرت موسی (علیه السلام) بر جادوگران پیروز شد.
۵- در چنین روزی حضرت موسی (علیه السلام) هارون را وصی خود کرد.
۶- در این روز حضرت عیسی (علیه السلام) اعلام کرد که " شمعون الصفا " جانشین من است.
۷- در چنین روز بود که کشتی حضرت نوح (علیه السلام) پس از فرو نشستن طوفان ، بر کوه جودی (آرارات)قرار گرفت.
امام ه
ادی (علیه السلام) در روستا یا به تعبیر دیگر در مزرعه "صریا" که در یک فرسخی مدینه قرار داشت و امام کاظم (علیه السلام) آن را احداث کرده بود ، در روز سه شنبه نیمه ذیحجه دیده به جهان گشود . امام جواد (علیه السلام) نام او را علی نهاد . همنام اجداد پاکش ، امیر مؤمنان علی (علیه السلام) و علی بن الحسین (علیه السلام) و علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و چه نامگذاری شایسته ای ، چرا که شجاعت و بلاغت و سخنوری امیر مؤمنان را داشت در عبادت و تقوا و بندگی همچون سید الساجدین امام سجاد (علیه السلام) بود و در کمالات و سیاست و تدبیر بسان امام رضا (علیه السلام) بود . کنیه او را ابوالحسن نهاد چرا که یاد آور شهامت و صبر ابوالحسن اول امام کاظم (علیه السلام ) بود و علم و حلم ابوالحسن دوم امام رضا (علیه السلام) را داشت.
چشم و چراغ آل فاطمه آمد
دسته گل جوادالائمه آمد
بانگ منادی آمد تبارک الله
موسم شادی آمد تبارک الله
میلاد دهمین امام شیعیان جد بزرگوار امام زمان (عج) امام هادی (علیه السلام) مبارکباد
پدر!
می دانی این قلم را چه می راند ؟ درد! دردی که هر سال ، امروز، سنگین تر می شود!
من شاید یکسال به تو نزدیکتر شوم اما این درد چنان بر پشتم سنگینی می کند که اگر روزی نزدت بیایم شاید تو دیگر نام و نشانم را ندانی ! مرا از یاد برده ای ... بابا...
پدر !
کدام سوی امروز اقامه ی سکوت کرده ای و نگاهت را روانه ی کدام آستان ساخته ای ؟
چرا پاسخ نمی گویی درد دلم را ، همان دردی که زبانه می کشد ، و از میان بغض های به گلو نشسته ام عبور می کند و طنینش بر جان عالم می نشیند ؟
اکنون نام تو درد است برای من ...
بیا بنگر این گلهای آرمیده به روی مزارت را ، چه دلبری می کنند ! و چگونه در آستان تو به خاک غلطیده اند ... مانند من که سر بر خاک ساییده ام و زندگانیم را آورده امم تا یوسف نگاهت را بخرم ... برایت یاس آورده ام همان گل آرزوهایت ... همان که با اقتدا به نامش "من" را از "یاسمن" وجودت گرفتی و یاس شدی و کبود ...
در آن هجوم آتش و خون ...
و سوختی...
بیکران من !
مرا با خو ببر که دل را تاب ماندن نیست...
کاش می دانستی غوغای درون چه می کند با من ؟ ! وقتی به نقطه ای خیره می مانم و در دشت نگاهت در پی آلاله های نگاهت ، فاصله ها را طی می کنم و می رسم به اوج نگاهی از جنس ناب... و کاش می دانستی غرق شدن در خاطره تو یعنی چه ؟ خطور دایره چشمهایت وقتی مشق نگریستن می کند و با خطی از عاطفه نگاه هایمان را به هم پیوند می دهد . خطی راست ! و به دور از آرایه های ریا... خطی که جاودانه مانده در دفتر نگاره های من .
نمی دانم در چشمان تو چه دیده ام که این اینگونه شیفته ات شده ام !؟ چه حکایت تلخی است قصه زندگانیم !!!
وای که چقدر دلم برای با تو بودن تنگ شده ، می خواهم با تو باشم ، تنها ، خیره به چشمهایت ... و عشق را بنویسم با خط راست...
چو ماهی سرگشته ای غوطه ور در امواج پاکی در آرزوی افق بال می زنم کرانه هایم را . افقی که وعده ام داده وصال را ... اما نمی دانم تا افق چقدر مانده ؟ اصلا می شود در دستهایم حسش کنم ؟ و این الفبای هجران است که آزارم می دهد...
حنجره ناتوان قلم در ستایش تو روزه ی سکوت می گیرد ... و آخرین واژه ها را می نگارد ...
" بی تو پر پروازم نیست "
پدر !
نمی دانم اگر این قلم را رها کنم تا کجا تاب نوشتن دارد؟!
اما این دل دگر تاب ندارد...
قدری هم به ما دل خوش نشان بده خوش انصاف !
ذره ای هم به فکر خاک باش می دانم در افلاک منزل داری ، اما به رسم میهمانی هم که شده از محله ی ما عبور کن . می گویند هستی ، زنده ای ! اما ...؟!
امی می دانی چه شده ؟ چشم دلمان کور شده ، پرده ی گوشهایمان پاره شده ، آوای آسمانی خدا را هم نمی شنویم و فقط از زاویه ی زنگار گرفته می نگریم ، اشکمان را هم باید از صافی بگذرانیم !
غبار بی دردی بر آینه دلهایمان نشسته و درد خودش را لابلای این غبار گم کرده ما دیگر اهالی با صداقت محله پاکی نیستیم . در لاک خودپرستی فرو رفته ایم ، گردن بند بندگی را گم کرده ایم و خنجر با گلوگاه هوسمان غریبه شده ، تواضع را عمود یاد گرفته ایم و انحنایش را به فراموشی سپرده ایم .
اکنون پنجره های حجاب کم نور، و چادر معنویت از سرمان برداشته شده .
با لالایی غفلت خفته ایم و عطر نسترنهای بیداری به مشاممان نمی رسد ! دیر زمانیست که آسمان خیالمان را با رنگین کمان عبودیت آذین نبسته ایم.
زلزله ی معصیت با شدت نهایت یک زخم عمیق ترکی بزرگ بر کاسه ی دلهایمان بخشیده است ...
راه را گم کرده ایم ، هرچه می گردیم از جاده معنویت دورتر می شویم...
باباجان!
کوچه های تنگ زمین بوی غربت می دهند...
خسته شدم...
هوای وسعت آسمان را دارم ...
آسمان...
.JPG)
عید قربان ، یعنی عید بندگی ، یعنی کشتن نفس ، یعنی گذشتن از خود و تعلقات دنیوی ، عید قربان در واقع قربانی خواهشهای دل و نفس است در برابر معبود یکتا و سر و جان سپردن به خواسته های الهی . به امید موفقیت همه در قربانی نفس
عید سعید قربان بر صاحب عصر و زمان مهدی موعود(عج) و همه مسلمانان عالم مبارکباد.
عرفه روز شناخت است ، روز نیایش است ، روز غرق شدن در دریای محبت الهی است . روزی که خداوند سبحان خوان کرمش را گسترده است تا هر کسی به توان خود توشه ای از آن بردارد . عرفه یعنی دلدادگی به معشوق بی همتا . یعنی محو معشوق شدن ، یعنی سراپا عشق شدن است . لبها با ترنم دعای زیبای عرفه به خود طراوت گرفته و کبوتر دل بیقرار و سرمست با نجوای عاشقانه در آسمان معبود بال و پری گشوده پرواز می کند و چشمها با باران اشک امان از دست داده . ... و چه زیباست این عشقبازی ، عشقی که در آن از خود بیخود می شوی ، دل پرواز می کند ، دست بلند می شود سوی بیکرانه ها ، چشم می بارد و لب می ترواد .
الهی ! ما را از درک کنندگان عرفه قرار بده و آنچه که به خوبان داده ای بر ما نیز عنایت فرما !
دلداده دلها بیا
غمدیده زهرا بیا
دلها شده بی تاب تو
ای صاحب دلها بیا
هر نیمه شب وقت نماز
سر شارم از حس نیاز
با چشم تر تو را می خوام
با این دل تنها بساز
دستای من سوی خدا
داد می زنم مولا بیا!!!
خسته شدیم از انتظار
مهدی بیا آقا بیا
وصیت برجسته امام محمد باقر (علیه السلام)
امام باقر (علیه السلام ) فرمودند : عقاید و اخلاق و اعمالی که دارید ؛ قبل از اینکه استخاره کنید ، تفسیر کنید. ما گاهی بین دو تا کار مردد و مخیریم و نمی دانیم کدام حق است کدام باطل ؛ کدام خیر است کدام شر؟ فرمودند : شما اعمالتان را بر قرآن کریم عرضه کنید ، اهل تفسیر باشید ، نه استخاره . مهم تر از استخاره تفسیر است و شما تمام کارهایتان را بر قرآن عرضه کنید ؛ ببینید آیا مطالب قرآنی ، معارف قرآنی ، معانی قرآنی آن را امضاء می کند یا نمی کند .
این خیلی سخت نیست خطوط کلی قرآن را انسان بفهمد . وقتی این ترازو را فهمیدیم ، آن وقت این عقاید را با آن ترازو می سنجیم .
در شهادت امام باقر (علیه السلام) جامه مشکی پوشیدن خوب است ، عزاداری خوب است ، گریه کردن خوب است و ثواب دارد اما مهمتر از همه اینها عمل به فرمایشات و گفتار امام باقر (علیه السلا) است.
(گفتاری از آیت الله جوادی آملی)
سالروز شهادت شهید حسین فهمیده و روز دانش آموز گرامی باد . انشاءالله که با شرکت در راهپیمایی و پاسداری از خون شهیدان ادامه دهندگان راه شهدا باشیم.
چرا امام زمان (عج) با کلمه قائم و مهدی خوانده می شود ، و اینکه بعضی با شنیدن لقب قائم بر می خیزند و می ایستند برای چیست ؟
پاسخ :
قائم یعنی قیام کننده ، نظر به اینکه قیام و نهضت حضرت مهدی (عج) ، جهانی است و در تمام تاریخ بشر چنین قیام و حکومتی نبوده ، آن حضرت با این عنوان خوانده می شود . اما اینکه پیروان آن حضرت با شنیدن این لفظ بر می خیزند و می ایستند ، این کار یک نوع عمل مستحبی است که مردم را به یاد نهضت و قیام حضرت مهدی (عج) می اندازد و برای آنها تلقین عملی می شود که باید برخاست ، نهضت کرد ، امیدوار بود و به زمینه سازی برای ظهور و قیام جهانی رهبری معصوم و قاطع . امام صادق (علیه السلام) در ضمن حدیثی در این مورد فرمود : " آن حضرت را مهدی گویند ، زیرا او مردم را به امری که گم کرده اند هدایت می کند ، و قائم گویند چون به حق قیام کند . "از آن حضرت سؤال شد چرا او را منتظر گویند ؟ فرمود:"زیرا برای او غیبتی طولانی است که روزهایش بسیار است . افراد مخلص و پاک در انتظارش بسر می برند ولی افراد شکاک و مردد او را انکار می کنند و منکران ، نامش را به مسخره می گیرند و تعیین کنندگان وقت بسیارند ، عجله کنندگان در او به هلاکت می رسند ، مسلمانان در مورد او نجات می یابند ."
آسمان دور است و زمین سخت ، دستانم کوتاه و پاهایم سست و لرزان ، نه توان رسیدن به آسمان دارم ، نه توان ایستادن بر زمین . نمی دانم آسمانی ام یا زمینی ؟ حال من، حال ذره ای معلق است که مانده بین آسمان و زمین، ... و زمان در گذر است لحظه ها می گذرند از پی هم ، گاهی شاد گاهی غمگین و ما همه رهگذریم ، ... و زمان در گذر است چه می داند که آسمان دلم ابریست اما نمی گیرد باران ، و شنیدم که خدا نزدیک است ... گل زنبق چه خبر دارد از داغ شقایق ... در این پهنای خاکی کسی می گرید کسی می خندد ، و زمان در گذر است و ماهمه رهگذریم ........... و خدا همسفر سختیهاست .......
مهریه آسمانی
در بعضی از روایات آمده که خدا به رسول خویش فرمود : من خمس دنیا و ثلث بهشت را مهر فاطمه (سلام الله علیها ) قرار دادم که به ازدواج علی (علیه السلام) در آید و در زمین چهار نهر را مخصوص او گردانیدم ، نهر فرات ، و نیل و نهروان و نهر بلخ را . و تو ای محمد ، مهر زهرا را پانصد درهم قرار ده تا سنتی باشد از برای امت تو .
" احمد بن یوسف دمشقی " در کتاب خویش " اخبار الدول و آثار الاول" در این مورد آورده است : دخت ارجمند پیامبر هنگامی که شنید پدرش صداق او را بسیار اندک قرار داده ، به آن حضرت گفت : " ای پیامبر خدا! دختران مردم عادی نیز همینگونه ازدواج می کنند و مهریه ی آنان از همین درهم ها و دینارهای دنیوی است ، پس فرق ما و آنان چیست ؟ من از شما تقاضا می کنم که این مهریه ی دنیوی و مادی را به شوی گرانقدرم علی (علیه السلام ) باز گردانی و خود از خدا بخواهی که مهریه ی مرا شفاعت گناهکاران امت قرار دهد . " درست پس از این خواسته فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها ) بود که فرشته ی وحی فرود آمد و کاغذی از حریر با خود آورد که در آن نوشته شده بود : " خداوند مهریه ی فاطمه را شفاعت گناهکاران امت پدرش قرار داد." و به همین دلیل حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) آن سند آسمانی را نگه داشت تا به هنگامه ی مرگ در کفن او قرار دهند و فرمود : " هنگامی که در روز رستاخیز برانگیخته شدم ، این سند آسمانی را به دست می گیرم و طبق آن از گناهکاران امت پدرم ، به اذن خدا و خواست او شفاعت می نمایم ."
می گویند وقتی چشمان زائر کاظمین به دو گنبد طلائی خیره می شود ، لب بی اختیار به لب بر می خورد و سلامی به گرمی آفتاب نثار آنان می شود . تو در کاظمین هستی ولی دلت در صحن جامع رضوی پرسه می زند ! و تو در مقابل امامان کاظمین بسر می بری ! اینجا مشهد نیست و تو به حرم امام رضا نیامده ای ! اما هیچ وقت مرتکب اشتباه نشدی و ضمیر ناخودآگاهت هیچگاه به بیراهه نمی رود . اینجا همه چیزش بوی رضا می دهد ! نه تنها گنبد و گلدسته بلکه تمام فضای اینجا آشناست و بوی خاک مشهدالرضا را می دهد . چون تو در مقابل پدر و پسر امام رضا ایستاده ای . تو به قانون نسبیت لبخند می زنی و فرمول انیشتن را به بازی می گیری ! حالا احساس جوانی می کنی چرا که در بارگاه امامی ایستاده ای که در سن هشت سالگی به امامت رسیده است و در بیست و پنج سالگی با زهر معتصم و بدست ام الفضل به شهادت رسیده است و آنگاه زیر لب زمزمه می کنی :
یا جواد الائمه ادرکنی
دردا که گشت با من بیگانه یار جانی / با دست خود مرا کشت لب تشنه در جوانی / من از نفس فتادم ، بر خاک رخ نهادم / او می زند به مرگم لبخند شادمانی
شهادت باب الوائج جوادالائمه (علیه السلام ) به پیشگاه منجی بشریت حضرت مهدی (عج) و همه شیعیان جهان تسلیت باد.
نیرومند ترین دامی که شیطان غدار برای شکار فرزندان آدم بر سر راه آنان گسترانیده ، دام لغزشهای جنسی و زنان هرزه و خودنمایی و بی بند وباری است .چنانکه پیامبر (ص) می فرمایند :
" ما لا بلیس جند اعظم من النساء و الغضبه: شیطان سپاهی بزرگتر از زنان و غضب ندارد "
(فروع کافی ج ۵ ص ۵۱۵)
امیرمؤمنان حضرت علی (علیه السلام) زنان را یکی از بزرگترین فتنه ها بر شمرده اند : " النساء العظم الفتنتین "
(غررالحکم و دررالکلم )
رسول خدا (ص) زنان را بهترین و محکم ترین سلاح شیطان نامیدند :" اوثق سلاح ابلیس النساء"
(نهج الفصاحه ص۱۹۶ )
و زیان انگیزترین فتنه ها برای مردان دانسته اند :" ما ترک بعدی فتنة اضر علی الرجال من النساء."
(نهج الفصاحه ص۱۹۶ )
مقصود آن گروه از زنان وسوسه گر و نفاثات فی العقدی هستند که با عشوه گری و خودنمایی و هوس پروری مردان را از جاده تقوا و راستی بدر کرده و در چاه ویل شهوت پرستی و آلودگی های جنسی ساقط می کنند .
(شمس - آیه ۶)
بیست و پنجم ذی القعده روز دحوالارض است . روزی که زمین از زیر کعبه کشیده و گسترانیده شد . تعریف واضح تر این است که : پس از آنکه تمام سطح کره زمین به مدت طولانی در زیر آب فرو رفته و خداوند خواست تا آن را از زیر آب بیرون آورد ، که صحنه زندگی موجودات مهیا گردد ، اولین نقطه ای که از زیر آب سر بیرون آورد ، همان مکان مقدس کعبه و بیت الحرام بود . این واقعه نشان دهنده اهمیت این نقطه و مرکزیت آن برای همه عالمیان است . در واقع دحوالارض ، روز شروع حیات بخشی خداوند به جهان خاکی است که توجه به آن در روایات و تعیین اعمال خاصی همچون روزه ، عبادت ، دعا و غسل و اهتمام به آن از سوی معصومین (علیه السلام) نشانگر عنایت حضرت حق به این روز با برکت است . تعبیر به اینکه " در روز دحوالارض رحمت خدا منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز ترغیب می نماید . برای روزه دار این روز هر که و هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار می کند ...
از دیگر اعمال این روز شریف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره " والشمس" خوانده می شود و پس از نماز نیز دعایی است که در مفاتیح آمده است . و همچنین دعای " اللهم داحی الکعبه ..." از دعاهای مخصوص این روز است ...